Historia
Nowe Budkowice - nazwa "Neu Baudendorf" została wprowadzona w 1936 roku. Kolonia (do dzisiaj używana jest tradycyjna nazwa wsi - Kolanisty) założona w 1764 roku na gruntach folwarku należącego do zamku opolskiego (domeny opolskiej) w ramach kolonizacji fryderycjańskiej. Pola dawnego folwarku, którego początki sięgają XVI wieku nazywano jeszcze niedawno we wsi - Dworownia, od słowa dwór. Sam folwark, nazywany też wówczas Małe Budkowice, został podzielony między 14 kolonistów, którzy byli Ślązakami i w większości mieli pochodzić z Łubnian. Każdy z kolonistów otrzymał jeden pruski łan ziemi (7,5 ha). W 1783 r. 14 zagród zamieszkiwało 81 osób. W 1845 wieś składała się z 55 domów, w których mieszkało 368 osób w tym 8 ewangelików. We wsi znajdowała się smolarnia. W 1861 roku liczba ludności Nowych Budkowic wzrosła do 397. W dalszym ciągu notowano 14 gospodarstw kolonistów i 19 chałupników. We wsi mieszkało również 2 Żydów, a wszyscy pozostali mieszkańcy byli katolikami. Nowe Budkowice posiadały wówczas karczmę i kuźnię.
W 1905 r. wybudowano we wsi szkołę do której w roku 1912 uczęszczało 125 katolickich dzieci. Liczba mieszkańców wsi rosła aż do I wojny światowej (1910 r. 544 osób) . Później odnotowano ich spadek do 438 w roku 1939.
W 1905 r. wybudowano we wsi szkołę do której w roku 1912 uczęszczało 125 katolickich dzieci. Liczba mieszkańców wsi rosła aż do I wojny światowej (1910 r. 544 osób) . Później odnotowano ich spadek do 438 w roku 1939.
